De drie dochters van een legerofficier die destijds met zijn gezin Moskou verliet om bevelhebber te worden van een garnizoen in een kleine provinciestad verlangen na de dood van hun vader hevig naar het groots en meeslepend leven uit hun jeugd in de... Lees verder >>
De drie dochters van een legerofficier die destijds met zijn gezin Moskou verliet om bevelhebber te worden van een garnizoen in een kleine provinciestad verlangen na de dood van hun vader hevig naar het groots en meeslepend leven uit hun jeugd in de hoofdstad, maar geen van de drie slaagt erin haar geluk daadwerkelijk te beproeven.
Chiem van Houweninge (1940) is acteur en scenarioschrijver. Hij speelde bij het Nieuw Rotterdams Toneel, het Amsterdams Toneel en het Publiekstheater. Daarnaast schreef hij vele toneelstukken, tv- en filmscenarios (o.a. Zeg eens A en Oppassen) Samen met Ton Lutz vertaalde hij vijf toneelstukken van Tsjechov vanuit het Russisch, omdat hij in militaire dienst opgeleid was tot vertaler/tolk Russisch.
Ton Lutz (1919-2009) was acteur, regisseur en voormalig artistiek leider. Hij werkte hij voor verschillende gezelschappen zoals het Nederlands Volkstoneel, de Nederlandse Comedie, het Rotterdams Toneel, Zuidelijk Toneel Globe en het Publiekstheater. Zijn grote kennis van Tsjechov deed hij op bij de Russische regisseur Pjotr Sjarov die na de Tweede Wereldoorlog in Nederland werkte.
In het kunstmatige paradijs van een aangeharkt landgoed, is iedereen met elkaar verbonden, of ze dat nu leuk vinden of niet. Zonder de bescherming van de rol die ze in het dagelijks leven gewend zijn te spelen, worden ze geconfronteerd met zichzelf en... Lees verder >>
In het kunstmatige paradijs van een aangeharkt landgoed, is iedereen met elkaar verbonden, of ze dat nu leuk vinden of niet. Zonder de bescherming van de rol die ze in het dagelijks leven gewend zijn te spelen, worden ze geconfronteerd met zichzelf en elkaar. De jongeren, onrustig, vertonen een ziekelijke behoefte aan erkenning. De ouderen vrezen de kracht van de nieuwe generatie en zijn bang statuur te verliezen. Voor het te laat is, voor het verval onherroepelijk zal toeslaan, proberen ze er het beste van te maken – of er in elk geval nog iets van te maken.
Erik Bindervoet (1962) publiceerde zes dichtbundels bij uitgeverij de Harmonie, het meest recent Het spook van de vrijheid. Vertaalde met RJ Henkes voor ’t Barre Land Hamlet van W. Shakespeare en De laatste dagen der mensheid van K. Kraus.
meer over de vertaler
Speler en regisseur. Werkte ruim twintig jaar bij het toneelspelersgezelschap 't Barre land en is momenteel artistiek leider van het Bostheater in Amsterdam.
Anton Tsjechov (1860-1904) was een Russisch schrijver van verhalen en toneel. Voor het toneel schreef hij de nu nog veelgeroemde klassiekers: Platonov, Ivanov, De meeuw, Oom Wanja, Drie zusters en De kersentuin
Het rustige leven op het landgoed van Wanja en zijn nicht Sonja wordt verstoord door de aanwezigheid van de oude professor en diens jonge vrouw Jelena. Zij wekt de hartstocht op van Wanja en van dokter Astrov, de man op wie Sonja in stilte verliefd is.... Lees verder >>
Het rustige leven op het landgoed van Wanja en zijn nicht Sonja wordt verstoord door de aanwezigheid van de oude professor en diens jonge vrouw Jelena. Zij wekt de hartstocht op van Wanja en van dokter Astrov, de man op wie Sonja in stilte verliefd is. Tsjechov schetst in het stuk een samenleving waarin de personages op zoek zijn naar verandering in het leven, maar niet weten hoe die te realiseren.
Chiem van Houweninge (1940) is acteur en scenarioschrijver. Hij speelde bij het Nieuw Rotterdams Toneel, het Amsterdams Toneel en het Publiekstheater. Daarnaast schreef hij vele toneelstukken, tv- en filmscenarios (o.a. Zeg eens A en Oppassen) Samen met Ton Lutz vertaalde hij vijf toneelstukken van Tsjechov vanuit het Russisch, omdat hij in militaire dienst opgeleid was tot vertaler/tolk Russisch.
meer over de vertaler
Ton Lutz (1919-2009) was acteur, regisseur en voormalig artistiek leider. Hij werkte hij voor verschillende gezelschappen zoals het Nederlands Volkstoneel, de Nederlandse Comedie, het Rotterdams Toneel, Zuidelijk Toneel Globe en het Publiekstheater. Zijn grote kennis van Tsjechov deed hij op bij de Russische regisseur Pjotr Sjarov die na de Tweede Wereldoorlog in Nederland werkte.
Het toneelstuk De Geheime Kersentuin is gebaseerd op een aantal prachtige klassiekers, zoals De Kersentuin van Anton Tjechov; Alice in Wonderland van Lewis Caroll; De geheime tuin van Frances H. Burnett en Peter Pan van James M. Barrie. Vele personages... Lees verder >>
Het toneelstuk De Geheime Kersentuin is gebaseerd op een aantal prachtige klassiekers, zoals De Kersentuin van Anton Tjechov; Alice in Wonderland van Lewis Caroll; De geheime tuin van Frances H. Burnett en Peter Pan van James M. Barrie. Vele personages uit deze bestaande stukken zullen hier terugkomen, zoals Alice, de Hartenkoningin, Mad Hatter, Peter Pan en Fris (de oude butler van het landgoed, met konijnenoren op). Samen vertellen zij een nieuw verhaal. Waarin zowel een kersentuin als een magische tuin bedreigd wordt en er maar één overleeft.
Het is een toneelstuk vol gewauwel en magie. Er wordt gestreden om kersen en gestolen taartjes en tegen de volwassenwereld van hebzucht en miesmuizerij. Wie wint krijgt een vingerhoedje.
De Geheime Kersentuin is een toneelstuk voor jongeren,
met minimaal 9 tot ruim 20 toneelspelers.
Marieke Nijmanting (1967) is psycholoog, beeldend kunstenaar en schrijfster. Zij heeft inmiddels vele boeken op haar naam staan, waaronder boeken voor psychologen, kinderboeken en twee romans. Een greep uit haar eerdere toneelstukken:
Om op te vreten (met Cyrano de Bergerac, Carmen, Sweeney Todd en Dorian Gray)
Anne Frank, over haar tragische, maar vooral levenslustige en fantasierijke leven
Smoothie Shakespeare (een mix van 5 Shakespeare stukken)
Een dolend ridderverhaal met Don Quichot en Koning Arthur
De helse tocht van Faust en Odysseus
Bij alle personages in dit stuk blijkt de liefde nooit volledig wederzijds te zijn: Kostja houdt van Nina. Hij is aspirant toneelschrijver en zij speelt in zijn eerste toneelstuk. Hij heeft een manifest voor een nieuw theater geschreven en wil zijn... Lees verder >>
Bij alle personages in dit stuk blijkt de liefde nooit volledig wederzijds te zijn: Kostja houdt van Nina. Hij is aspirant toneelschrijver en zij speelt in zijn eerste toneelstuk. Hij heeft een manifest voor een nieuw theater geschreven en wil zijn idealen vooral door zijn moeder, de beroemde actrice Arkadina, erkend zien. De premiere wordt een ramp. Nina verlaat Kostja en zoekt haar geluk bij Arkadina's minnaar, de oudere, succesvolle toneelschrijver Trigorin. Wanneer ze elkaar jaren later ontmoeten is Nina's carriere mislukt en heeft Trigorin haar verlaten. De catastrofe is onafwendbaar.
Chiem van Houweninge (1940) is acteur en scenarioschrijver. Hij speelde bij het Nieuw Rotterdams Toneel, het Amsterdams Toneel en het Publiekstheater. Daarnaast schreef hij vele toneelstukken, tv- en filmscenarios (o.a. Zeg eens A en Oppassen) Samen met Ton Lutz vertaalde hij vijf toneelstukken van Tsjechov vanuit het Russisch, omdat hij in militaire dienst opgeleid was tot vertaler/tolk Russisch.
Ton Lutz (1919-2009) was acteur, regisseur en voormalig artistiek leider. Hij werkte hij voor verschillende gezelschappen zoals het Nederlands Volkstoneel, de Nederlandse Comedie, het Rotterdams Toneel, Zuidelijk Toneel Globe en het Publiekstheater. Zijn grote kennis van Tsjechov deed hij op bij de Russische regisseur Pjotr Sjarov die na de Tweede Wereldoorlog in Nederland werkte.
Anton Tsjechov (1860-1904) was een Russisch schrijver van verhalen en toneel. Voor het toneel schreef hij de nu nog veelgeroemde klassiekers: Platonov, Ivanov, De meeuw, Oom Wanja, Drie zusters en De kersentuin
Het toneelstuk De kersenboomgaard (meer bekend als De kersentuin) is typerend voor Tsjechov: het verhaalt over het leven van alle dag, begint in een midden en eindigt verderop ook in een midden. In die - zeer beperkte - zin is het stuk 'universeel'... Lees verder >>
Het toneelstuk De kersenboomgaard (meer bekend als De kersentuin) is typerend voor Tsjechov: het verhaalt over het leven van alle dag, begint in een midden en eindigt verderop ook in een midden. In die - zeer beperkte - zin is het stuk 'universeel' van karakter, want het beschrijft het voorbijgaan in de tijd. En meer ook niet. Tsjechov geeft immers voor alles een getuigenis van zijn tijd. Hij beschrijft in de komedie de periode van 1861 tot 1903 in het leven van Russische mensen. De vier bedrijven spelen op een verpieterd adellijk landgoed, waarvoor executoriale verkoop niet alleen dreigt, maar ook feitelijk wordt. De schrijver gebruikt ook in zijn laatste meesterwerk geen woord teveel of te weinig. De kersenboomgaard is diepgaand en complex, niet in het minst door de subtekst. Zonder naast de gesproken tekst en de door Tsjechov gegeven regieaanwijzingen ook rekening te houden met Tsjechovs persoonlijke situatie en zijn relaties, en zonder behoorlijke kennis van het Russische theater en zijn speeltradities aan het eind van de 19e eeuw, nog daargelaten van de geschiedenis van Rusland, is De kersenboomgaard onbegrijpelijk. Heel begrijpelijk wordt dan wél, dat dit stuk van Tsjechov zich nauwelijks leent voor vertaling enerzijds, voor 'modernisatie' anderzijds of voor een combinatie van deze schier-onmogelijkheden. Toch werd De kersenboomgaard in de loop van de tijd op talloze wijzen benaderd: de naturalistische, de poëtische, de groteske en de 'dit alles in combinatie'. Zelfs absurdisten meenden hún heil bij Tsjechov te kunnen vinden. Wat in Tsjechovs laatste toneelstuk opvalt in vergelijking met destijds gangbare stukken is, dat 'uitgesproken karakters' - goede als wel slechte - ontbreken. Dat belangrijke gebeurtenissen zich 'elders' afspelen en dat van een 'climax' geen sprake is. In het hele stuk is geen passie en het stuk is statisch. De toepassing van niet-verbale elementen wordt gezien als de belangrijkste vernieuwing die Tsjechov aanbracht in het toneel rond de eeuwwisseling. In De kersenboomgaard komt de opvallende rol van 'pauzes' - 20% van de speeltijd wordt er niet gesproken daar nog eens bij. Met deze (en andere) met De kersenboomgaard gebrachte vernieuwingen bereidt Tsjechov de weg naar moderne ontwikkelingen in het toneel voor.Tsjechovs opvatting dat De kersenboomgaard een komedie is, werd vanaf de eerste opvoering volkomen genegeerd. Vrijwel zonder uitzondering zagen regisseurs het stuk als een tragedie. Evenmin vond Tsjechov een willig oor bij vertalers, al tilde hij daaraan niet zo zwaar. Bij voorbaat achtte hij een vertaling van De kersenboomgaard tot mislukken gedoemd. Toch verschenen er honderden vertalingen en bewerkingen in tientallen talen. G.C.Zilverschoon - waarvan eerder ook bij Papieren Tijger de bundels met Tsjechov-verhalen Laster en Duizend-en-één verschrikkingen verschenen voegt daaraan een van toelichting en commentaar voorziene versie toe.
Tekstboek van de Tsjechov Trilogie van Gerardjan Rijnders
‘Het slot van Tsjechov3. En een sprankelend hoogtepunt. Wat een speelsheid danst er van het podium de zaal in. In taal, spel en tempo. Regisseur Gerardjan Rijnders trekt met dit drieluik een... Lees verder >>
Tekstboek van de Tsjechov Trilogie van Gerardjan Rijnders
‘Het slot van Tsjechov3. En een sprankelend hoogtepunt. Wat een speelsheid danst er van het podium de zaal in. In taal, spel en tempo. Regisseur Gerardjan Rijnders trekt met dit drieluik een fraai gelaagde boog van botsingen tussen generaties, tussen stads- en landleven, naar de omslag van oude naar nieuwe tijden.’ Trouw *****
‘Zijn nieuwste regie is opnieuw consequent, helder: binnen de grenzen van wat een breed publiek moet aanspreken, zoekt Rijnders die grenzen zo nu en dan ook op. (…) De Ljoebov van Crutzen is nou eens geen breekbaar poppetje, maar een kloeke madam die het grote gebaar niet schuwt en die zich tegelijk kan gedragen als een klein kind. Ze is grappig en hartverwarmend het ene moment, tot ergerlijk onhandig en deerniswekkend het volgende. Hein van der Heijden maakt met kleine gebaren een mooi portret van Leonid. (…) Kooij speelt zijn Lopachin meesterlijk.’ De Volkskrant ***
‘Rijnders regisseert deze klassieker afwisselend als een klucht en als een tragikomedie en biedt daarin zijn spelers volop de ruimte om te schitteren. (…) Zo is De kersentuin met zijn excellerende cast een prettige, luchtige en zelfs behoorlijk optimistische Tsjechov.’ Theaterkrant ****
Het complete toneelwerk van Tsjechov (1860–1904) bevat alle door Tsjechov zelf in zijn verzamelde werken opgenomen stukken, maar ook wat hij in kranten of tijdschriften publiceerde, plus een appendix met de drie stukken die hij respectievelijk... Lees verder >>
Het complete toneelwerk van Tsjechov (1860–1904) bevat alle door Tsjechov zelf in zijn verzamelde werken opgenomen stukken, maar ook wat hij in kranten of tijdschriften publiceerde, plus een appendix met de drie stukken die hij respectievelijk vergat en verwierp, namelijk Vaderloosheid(beter bekend als Platonov), Ivanov (komedie) en De bosgeest(de vroegere versie van Oom Vanja). Alles in de sprankelend frisse vertaling van Yolanda Bloemen en Marja Wiebes. Dit is het boek waar alle dramaturgen, toneelspelers, toneelliefhebbers en lezers al jaren naar uitzien.
Toneel, verzamelde werken 6 Gebonden met stofomslagVertaling Yolanda Bloemen en Marja Wiebes
Tsjechov (1860-1904) schreef Platonov op z’n eenentwintigste, maar liet het weer in een lade verdwijnen na een afwijzende reactie. Pas twintig jaar na zijn dood dook het weer op. Het stuk had geen titel en is vernoemd naar zijn hoofdpersoon, de... Lees verder >>
Tsjechov (1860-1904) schreef Platonov op z’n eenentwintigste, maar liet het weer in een lade verdwijnen na een afwijzende reactie. Pas twintig jaar na zijn dood dook het weer op. Het stuk had geen titel en is vernoemd naar zijn hoofdpersoon, de dorpsonderwijzer. Vertaling: Jacob Derwig voor 't Barre Land.
Anton Tsjechov (29 januari 1860 - 15 juli 1904) was een Russisch schrijver van verhalen en toneel.
Vertaling Yolanda Bloemen en Marja Wiebes.
Dit werk van de "jonge Tsjechov"is lichter van toon dan zijn avondvullende stukken als - de Drie zusters- of -Oom Vanja- . Hier en daar ontpopt Tsjechov zich als een humorist in de trant van Gogol,... Lees verder >>
Vertaling Yolanda Bloemen en Marja Wiebes.
Dit werk van de "jonge Tsjechov"is lichter van toon dan zijn avondvullende stukken als - de Drie zusters- of -Oom Vanja- . Hier en daar ontpopt Tsjechov zich als een humorist in de trant van Gogol, als voorloper van de absurdistische schrijvers Charms en Vvedenski, of zelfs in -Onreine treurspelers en melaatse dramaturgen- als een Russische Monty Python.
