Al tweeduizend jaar is er geen sterveling die zijn kind Judas noemt. Is het eigenlijk gerechtvaardigd dat die naam een icoon van verraad werd? Wat hield zijn verraad precies in? Wilde hij Jezus werkelijk de dood injagen? Wat waren zijn motieven toen hij... Lees verder >>

Al tweeduizend jaar is er geen sterveling die zijn kind Judas noemt. Is het eigenlijk gerechtvaardigd dat die naam een icoon van verraad werd? Wat hield zijn verraad precies in? Wilde hij Jezus werkelijk de dood injagen? Wat waren zijn motieven toen hij de fatale kus gaf? Tweeduizend jaar na de tragedie die de wereldgeschiedenis veranderde, geeft Suburbia het woord aan Judas. Lot Vekemans (Oss,1965) studeerde 1993 af aan de Schrijversvakschool ’t Colofon in Amsterdam. In 2005 ontving ze voor de tekst van Truckstop en Zus Van de Van der Viesprijs. In 2010 won ze de Taalunie Toneelschrijfprijs voor Gif. Haar werk is inmiddels in meer dan vijftien landen gespeeld en ook verfilmd. In 2012 debuteerde Vekemans als romanschrijver.

We leven in een tijd waarin we steeds meer zicht hebben op hoe het er in de wereld aan toegaat. In de media komen aan de lopende band nieuwsberichten en opinies voorbij over brandende kwesties. Over één ding zijn we het eens: verandering is nodig.... Lees verder >>

We leven in een tijd waarin we steeds meer zicht hebben op hoe het er in de wereld aan toegaat. In de media komen aan de lopende band nieuwsberichten en opinies voorbij over brandende kwesties. Over één ding zijn we het eens: verandering is nodig. Maar waar beginnen we? Hoe zet je jouw mening om in daden? In Niemand wacht op spreken drie vrouwen die niet langer wachten, maar doen. Op zoek naar nieuwe (politieke) inspiratie. En die ligt soms dichterbij dan je denkt. Lot Vekemans (Oss,1965) studeerde 1993 af aan de Schrijversvakschool ’t Colofon in Amsterdam. In 2005 ontving ze voor de tekst van Truckstop en Zus Van de Van der Viesprijs. In 2010 won ze de Taalunie Toneelschrijfprijs voor Gif. Haar werk is inmiddels in meer dan vijftien landen gespeeld en ook verfilmd. In 2012 debuteerde Vekemans als romanschrijver.

Tien jaar na hun scheiding ontmoeten een man en een vrouw elkaar voor het eerst weer, op de plaats waar hun enige kind begraven ligt. Hij woont in Frankrijk en heeft er een nieuw leven opgebouwd, zij is blijven wonen in hun huis en kan de gedachte aan... Lees verder >>

Tien jaar na hun scheiding ontmoeten een man en een vrouw elkaar voor het eerst weer, op de plaats waar hun enige kind begraven ligt. Hij woont in Frankrijk en heeft er een nieuw leven opgebouwd, zij is blijven wonen in hun huis en kan de gedachte aan een nieuw leven niet verdragen. De reden voor hun samenkomst is een brief waarin de herbegrafenis van hun kind wordt aangekondigd omdat er gif in de bodem is gevonden. Tijdens de paar uren die ze samen hebben, tasten ze elkaar af en proberen hun geschiedenis weer op elkaar te leggen. Maar terwijl zij op zoek is naar iemand om samen op te gaan in het verleden, zoekt hij naar iemand die hem zegt dat het goed is om een punt te zetten achter het verleden. Steeds meer blijkt hoe het gestorven kind hun beider levens vergiftigd heeft. Allebei zijn ze verscheurd door verdriet, maar slagen er niet in om samen te rouwen. Tot het moment dat ze de kwetsbaarheid hebben om terug te keren naar het verleden, naar het sterfbed van hun kind. ‘Ik had jou vast, en jij hem, je zong heel zachtjes’. Elkaar vasthouden en zingen, is het genoeg om alsnog te worden gered? opvoergegevens: NTG/  Johan Simons Lot Vekemans (1965, Oss) studeerde in 1993 af aan Schrijversvakschool 't Colofon in Amsterdam. Ze schreef onder meer voor Jeugdtheater Artemis en Het Zuidelijk Toneel. In 2005 ontving ze voor de tekst van Zus Van de Van der Viesprijs.

In Zus van horen we het verhaal van een vrouw die altijd in de schaduw heeft geleefd van haar heldhaftige en wereldberoemde zus. Een vrouw die op zichzelf geen bestaansrecht heeft, omdat ze nooit iets groots of memorabels heeft gedaan. Een vrouw die zich... Lees verder >>

In Zus van horen we het verhaal van een vrouw die altijd in de schaduw heeft geleefd van haar heldhaftige en wereldberoemde zus. Een vrouw die op zichzelf geen bestaansrecht heeft, omdat ze nooit iets groots of memorabels heeft gedaan. Een vrouw die zich schaamt voor wie ze is en hoe ze is geweest. Want onze helden zijn mensen die dingen doen, niet mensen die dingen laten. Duizenden jaren na haar dood begint ze te praten, ergens op een plek waar de tijd niet meer telt.Zus van is gebaseerd op de mythologische figuur Ismene, zus van Antigone, dochter van Oidipous.

In de bundel zijn acht toneelteksten opgenomen, te weten:
Truckstop, Zus Van, Judas, Ledacourt, GIF, Vals, Niemand wacht op je en Momentum.

Theaterjournaliste Annette Embrechts schreef een persoonlijke... Lees verder >>

In de bundel zijn acht toneelteksten opgenomen, te weten: Truckstop, Zus Van, Judas, Ledacourt, GIF, Vals, Niemand wacht op je en Momentum. Theaterjournaliste Annette Embrechts schreef een persoonlijke inleiding.

Twee zussen – de ene een ouder wordende theateractrice, de andere een bekend gezicht van op de televisie – wachten in een politiecel. Ze worden verdacht van een dodelijk verkeersongeluk, met vluchtmisdrijf. In afwachting van het verhoor... Lees verder >>

Twee zussen – de ene een ouder wordende theateractrice, de andere een bekend gezicht van op de televisie – wachten in een politiecel. Ze worden verdacht van een dodelijk verkeersongeluk, met vluchtmisdrijf. In afwachting van het verhoor spelen de gevoeligheden op: de zussen koesteren ingesleten oordelen over elkaar, maar willen elkaar ook in bescherming nemen. Pas wanneer Ge in Lot Vekemans (1965, Oss) studeerde in 1993 af aan Schrijversvakschool 't Colofon in Amsterdam. Ze schreef onder meer voor Jeugdtheater Artemis en Het Zuidelijk Toneel, NTGent en Het Toneel Speelt. In 2005 ontving ze voor de tekst van Zus Van de Van der Viesprijs. Gif won de Taalunie Toneelschrijfprijs 2010.hun cel belandt sluiten ze de rangen: Ge is de enige getuige van het ongeval.

Katalijne en haar moeder runnen een snackbar voor truckers. Een vaste bezoeker van Truckstop is de jonge vrachtwagenchauffeur Remco. Als de 18-jarige Katalijne smoorverliefd op hem wordt, veranderen de drie levens radicaal. Een meedogenloos gevecht is... Lees verder >>

Katalijne en haar moeder runnen een snackbar voor truckers. Een vaste bezoeker van Truckstop is de jonge vrachtwagenchauffeur Remco. Als de 18-jarige Katalijne smoorverliefd op hem wordt, veranderen de drie levens radicaal. Een meedogenloos gevecht is het gevolg. En de droom van Katalijne en Remco over een gelukkige en harmonieuze toekomst verandert in een nachtmerrie. Lot Vekemans houdt ervan om in haar toneelstukken alledaagse problemen te situeren in uitzonderlijke toestanden. Het gaat altijd over mensen die in de knoop raken met het verschil tussen wie ze zijn en wie ze willen zijn. TRUCKSTOP gaat over mensen die zichzelf gekmaken met hun verlangens. bron T.I.N: De handeling van Truckstop vindt plaats in een wegrestaurant op het platteland van Noord-Brabant, dat wordt gerund door een moeder en haar 18-jarige dochter die aan ADHD lijdt. De vrachtwagenchauffeur Remco komt bijna elke dag langs voor een bakje koffie of een snack. De drie personages proberen te ontsnappen aan hun dagelijkse gezwoeg in dromen over liefde, geld en succes.Een ongelukkige samenloop van omstandigheden veroorzaakt echter een botsing tussen de toekomstfantasieën van de personages – letterlijk en figuurlijk – met fatale gevolgen voor alledrie. Truckstop toont een reconstructie van de gebeurtenissen die het tragische noodlot inluidden. De personages vertellen hun verhaal vanuit het graf, becommentariëren de gebeurtenissen van die fatale vrijdagnacht en delen hun gedachten erover met het publiek. Truckstop ging op 12 januari 2002 in première bij Het Muztheater in de regie van Allan Zipson.FragmentSCÈNE 1. De reconstructie van de lampKATALIJNEMeer dan 100 stukjesDa's niet te lijmenMeer dan 100 stukjes Dan raak je het overzicht kwijtZegt ons mamMeer dan 100 stukjes! Dat is onbegonnen werk!Dat kan alleen de vullisbak nog inIk geloof dat nietIk wil dat nietNiet de vullisbak inNiet die lamp Niet deze lampNiet net deze lampHet was een mooie lampEen met heel veel stukjes gekleurd glasgroen en blauwen geel en roodEn kleuren daartussenin, Geen geel maar bijna geelGeen blauw maar bijna blauwIk leg ze bij kleurDie stukjes De rode bij de rodeDe groene bij de groeneMet de goede kant bovenDe goede kant dat is de ribbeltjeskantDe buitenkantDe ribbeltjes horen aan de buitenkantHet gladde glas binnenDat is makkelijkDan ga ik proberen met passen Heb ik een stukje met het scherpe randje aan de binnenkantZoek ik alle stukjes met het scherpe randje aan de buitenkantMoet ik passenEen voor eenAan alle kantenJe weet niet waar je moet beginnenVan tevoren weet je dat nietNooitDus begin je maar ergensDa's altijd goedErgens zomaar beginnen en zien waar je uitkomtOf je er uitkomtIk hou me vast aan de kleurenDie zijn een gidsWijzen je de wegAls het wareNiet echt natuurlijkZe zeggen niet van tevoren waar ie passen gaatDat moet jezelf uitvindenGewoon steeds maar proberenIk ben een doorzetterVolgens ons mamSteeds weer proberenAls een ander het opgeeftGa ik nog even doorDa's nou typisch mijVermoeiendSomsVoor anderen danIk heb daar geen last vanSCÈNE 3. De ontmoeting van Katalijne met Remco KATALIJNEHet was alsof ik hem voor de eerste keer zagof eigenlijk hoordeIk hoorde hem voor de eerste keerREMCOHet was alsof ze dwars door me heen keekIk werd daar al een beetje benauwd vanVan die ogenDat kijkenKATALIJNEAlsof ik hem nog nooit gezien hadMOEDERDa's niet waarJe kent hem al jarenDa's Remco De zoon van Van SchijndelDie nu in die beesten zitJe weet wel Die struisvogelsREMCOOns mam wilde vragen of ik er hier een paar van neer mocht leggenAls informatieKATALIJNEHet waren folders REMCOOmdat er nu zoveel negatief gedoe over is en omdat dat niet kloptVolgens haarEn of u er eens over zou willen denken om struisvogelvlees op het menu te nemenU krijgt korting, uiteraardKATALIJNEOns mam pakte de folders aan en keek erinIk ookVoor het eerst zag ik toen die rare beestenKATALIJNEBen jij ook in die beesten?REMCONee ik ben chauffeur, bij Van DijkKATALIJNEEn zijn ogen begonnen te glimmenREMCOAlweer een jaar of vijfKATALIJNEHet was iets in zijn stemAlsof ik hem kende eigenlijk van ergens ooitREMCOHet leek wel alsof ze mij voor het eerst zag en alsof dat heel speciaal wasMOEDERMoeders mooiste is ie nietREMCOIk kon dat niet geloven, want moeders mooiste ben ik nietMet die oren van mij en dat piekhaarIk probeerde daar vroeger wel eens wat aan te doenOp schoolOm er krullen in te krijgen of ze iets dikker te laten lijken of zoZe doen wel eens alsof jongens niet om hun uiterlijk geven, maar dat is niet waarMisschien niet meer als ze ouder zijn, zo boven de veertig, maar daarvoor, ach man...KATALIJNEIk giechelde om wat ons mam zeiMaar ik had kriebelsVan die rareBegon zo van binnenVan hier en dan een beetje omhoogEn dan zo alsof ze eruit wildenNiet eerder gehadKwam door die stem eigenlijkZo'n stem die je graag hoortIk vroeg of hij nog eens terug kwamREMCOIk kom hier toch elke vrijdagKATALIJNEWas dat waar?Was dat echt waar?KATALIJNEVertel eens watREMCOWat dan?KATALIJNEMaakt niet uit, alles, vertel allesREMCONiet zo naar me kijkenKATALIJNEHoeREMCOZoZoals jij doetKATALIJNEIk kijk helemaal nietREMCOZe kon je zo aankijken dat je denkt, die kan mijn gedachten en alles lezen.KATALIJNEAls hij praatte dan keek ik stiekem wel naar hemLiefst zo dat het niet opvielREMCOIk werd daar wel verlegen van en sloeg dan mijn ogen neer en soms voelde ik ook dat ik rood werd als ik bedacht dat ze echt mijn gedachten had gelezenKATALIJNEHij vertelde mij graagREMCOIk dacht wel eens dat ze hogere gaven had of andere gaven dan andere mensenMisschien dat ik haar daarom over van alles verteldeOok dingen die ik Nou jaGewoonDingen die je Je weet wel.  pers'Spelen met de tijd is de troef van deze knappe voorstelling van het Muztheater. Doordat auteur Lot Vekemans vernuftig heden en verleden door elkaar husselt wordt bij aanvang razendsnel de spanning opgebouwd en ga je naar het einde toe verlangen dat je de eerste scènes nog eens mag zien, maar dan met de kennis die je inmiddels verzameld hebt.' (Jowi Schmitz, NRC Handelsblad, 15/1/2002) 'Je raakt als publiek gevangen in hun web en voelt je deelgenoot van de gedachten en gevoelens van elk van de personages (…) voor volwassenen net zo boeiend als voor jongeren.' (Anita Twaalfhoven, Trouw, 16/1/2002) 'De prachtige tekst is van de hand van Lot Vekemans (…). Het is teksttheater, waarbij het menselijk handelen tegen het licht wordt gehouden, met haaks gemonteerde verteltechnieken en subtiele theatrale elementen. De voorstelling is fragmentarisch opgebouwd en de drie figuren stappen geregeld uit hun rol om zich rechtstreeks tot het publiek te wenden en commentaar op de gebeurtenissen te leveren. De dramatische afloop is naar voren gehaald, wat extra beklemmend werkt. Niet de fatale klap, maar de aanloop staat centraal: het generatieconflict en de botsende dromen en daardoor wordt het voor jongeren heel herkenbaar. (Eindhovens Dagblad, Henk Langenhuijsen, 15/2/2002)