Zelden zal een schrijver zijn eerste roman geopend hebben met een wonderlijker zin: 'Morgen zou ik vijfenzestig zijn geworden.' Aan het woord is de onvergetelijke pianist Legrand. Hij legt rekenschap af van zijn leven, zijn kunstenaarschap, zijn... Lees verder >>
De jongste koning ooit leidt de veldtocht tegen de machtigste man op aarde. Na de overwinning maakt hij de vrouwen van de vijand buit. En laat ze leven. Alexander wordt omringd door vrienden, zijn soldaten gaan voor hem door het vuur. Hij wordt op handen... Lees verder >>
De jongste koning ooit leidt de veldtocht tegen de machtigste man op aarde. Na de overwinning maakt hij de vrouwen van de vijand buit. En laat ze leven. Alexander wordt omringd door vrienden, zijn soldaten gaan voor hem door het vuur. Hij wordt op handen gedragen en door de hele wereld geloofd. Hij vindt zijn grote liefde. Of vindt zijn grote liefde hem? En toch verandert deze Alexander in een despoot. Iemand die bang wordt voor iedereen, zelfs voor wie het meeste van hem houden. ALEXANDER: De tijden zijn veranderd. Onze oorlog heeft als een rivier zijn loop verlegd. Wij willen niet de executie van een enkel mens. Wij voeren deze oorlog niet om territorium, maar om een werkelijkheid zo onbegrensd dat er geen vijand meer zal zijn. Wij brengen vrijheid, vrije mensen, nieuwe mensen die geen slaven kunnen zijn, mensengoden brengen wij
bron: T.I.N:
De nacht van de pauw is een stuk in vier bedrijven. De handeling vindt plaats in het huis van Carl en Laura in Naarden. Het is de dag voor Pasen. Als het stuk begint is Carl bezig foto's te maken van zijn vrouw Laura voor de postzegels ter... Lees verder >>
bron: T.I.N:
De nacht van de pauw is een stuk in vier bedrijven. De handeling vindt plaats in het huis van Carl en Laura in Naarden. Het is de dag voor Pasen. Als het stuk begint is Carl bezig foto's te maken van zijn vrouw Laura voor de postzegels ter ere van het Vermeer-jaar. Ze poseert als een model in een tableau dat Vermeer's schilderij Brieflezende vrouw moet voorstellen. Op de televisie op de achtergrond is de Matthëus Passion te zien, die live wordt uitgezonden vanuit de kerk in Naarden niet ver bij hen vandaan. Dan valt er een brief op de deurmat die geadresseerd is 'Aan vader'. Het is een brief voor Carl van zijn zoon Tim, die zeven jaar geleden gestorven is ten gevolge van een overdosis heroïne. Carl stopt de ongeopende brief terug in zijn zak. Even later ontvangt Laura van haar vader Leopold, die gynaecoloog is, een brief waarin de resultaten van haar zwangerschapstest vermeld staan. Ook Laura stopt de brief ongeopend in haar zak. Dan staat Emma plotseling aan de deur, de ex-vrouw van Carl en de moeder van Tim. Ze komt rechtstreeks uit de kerk in Naarden waar zij de Matthëus Passion heeft bijgewoond. Al gauw wordt duidelijk dat zij degene is die Carl de brief van Tim gestuurd heeft. De dag daarvoor had zij deze brief gevonden in een vergeten koffer achter in een kast. Emma wil weten wat er in de brief staat, maar Carl zegt niets en beweert dat hij de brief verbrand heeft. Even later arriveert Joanna, de vriendin van Emma. Laura nodigt hen uit om bij haar en Carl te blijven eten. In het tweede bedrijf wordt de maaltijd getoond, waarbij ook Leopold aanwezig is. Hij is veel aan het woord en vertelt over zijn vrouw, die bijna een jaar geleden overleed en Tim nog bijles heeft gegeven. We komen er ook achter dat Laura en Tim samen op school hebben gezeten. Leopold beschrijft Tim als een aan heroïne verslaafde jongen met een kaalgeschoren hoofd waarop twee essen stonden afgebeeld. Om hun kostbare veren te kunnen verkopen, knuppelde hij pauwen dood. Met zijn verhalen over Tim verergert Leopold de spanning tussen Emma en Carl. Het wordt duidelijk dat Emma hen heeft opgezocht omdat ze er eindelijk achter hoopt te komen waarom haar zoon zelfmoord heeft gepleegd. Carl denkt dat zijn vrouw alleen maar is teruggekomen omdat zij wraak wil nemen en zijn leven overhoop wil gooien, net nu hij het weer een beetje op orde denkt te hebben (hij is jarenlang alcoholist geweest). Na een bittere ruzie rent hij de kamer uit en neemt een fles alcohol mee. Dit is het moment waarop Laura aan de anderen bekend maakt dat zij zwanger is van Carl. Haar vader adviseert haar abortus te laten plegen: Carl zal nooit een goede vader of partner worden, want eens een alcoholist, altijd een alcoholist. Hij bekent en passant dat hij euthanasie op zijn vrouw heeft gepleegd. Leopold is een man die het zelfbeschikkingsrecht hoog in zijn vaandel draagt. Als hij vervolgens door het ziekenhuis wordt opgepiept vanwege een bevalling moet hij plotseling weg. Joanna neemt Laura mee voor een wandeling. In het derde bedrijf zijn we getuige van de confrontatie tussen Carl en Emma. Carl laat Emma zien dat de brief van Tim niet meer is dan een vel wit papier. Even later schrijft hij op datzelfde papier 'Dood is dood'. Hoezeer ze het ook proberen, het lukt Carl en Emma niet meer om nader tot elkaar te komen, daarvoor is de kloof tussen hen te groot geworden. Nooit zullen zij op dezelfde manier denken over de dood van hun zoon. Als Joanna even later terugkomt met Laura, wil Emma zo snel mogelijk weg. Carl heeft zich teruggetrokken in zijn studio en Laura is ten einde raad. Ze had gehoopt dat Carl door haar veranderd zou zijn en dat hij eerlijk tegen haar zou zijn omdat zij niet vreesde voor hem of voor zijn verleden. Nu vraagt ze zich af of het wel zo'n goed idee is om zijn kind te dragen.In het laatste bedrijf (Leopold is teruggekeerd) doet Carl een bekentenis. Hij zegt dat hij Tim vlak voor zijn dood heeft gezegd dat 'als hij niet kan leven, hij dan godverdomme de moed moet hebben om niet te leven'. Dit betekent niet dat hij zich verantwoordelijk voelt voor de dood van Tim, maar dat hij zich realiseert dat Tim een vader gemist heeft. Het stuk eindigt met deze bekentenis. De regieaanwijzingen geven aan dat er verschillende geluiden te horen moeten zijn op de achtergrond gedurende het stuk, zoals gegil van een pauw, het snorren van een vuur en het ruisen van de wind. Ook is er een opname te horen van een gesprek dat Carl die morgen heeft gevoerd met zijn moeder, die Alzheimer heeft en hem voor haar echtgenoot aanzag. De nacht van de pauw gaat over het omgaan met verdriet en de daarmee gepaard gaande schuldvraag. Wie was verantwoordelijk voor de dood van Tim, als er al iemand schuldig bevonden kan worden? Emma geeft de schuld aan Carl. Hij wenst in feite dat zijn zoon nooit geboren was. Tim was niet gewenst en heeft dat altijd gevoeld. Carl gelooft echter niet dat Tim zijn eigen dood gewild heeft, hij ziet zijn dood eerder als een gevolg van zijn verslaving aan heroïne, als een catastrofaal ongeluk. Aan het eind neemt hij echter wel de schuld op zich voor het feit dat Tim zijn hele leven een vader gemist heeft. De nacht van de pauw ging op 30 september 1997 in première bij het Nationale Toneel onder regie van Ger Thijs.
Willem Jan Otten heeft een veelzijdig oeuvre op zijn naam staan: hij schrijft poëzie, proza, toneel en essays. In alles wat hij schrijft gaat het hem om keuzes waarvoor mensen zich gesteld zien, hetgeen zo'n spanning en nieuwschierigheid... Lees verder >>
Willem Jan Otten heeft een veelzijdig oeuvre op zijn naam staan: hij schrijft poëzie, proza, toneel en essays. In alles wat hij schrijft gaat het hem om keuzes waarvoor mensen zich gesteld zien, hetgeen zo'n spanning en nieuwschierigheid veroorzaakt, dat zijn lezers als vanzelf worden meegevoerd in een ontdekkingstocht naar de onpeilbare menselijke natuur. Het toneel is van meet af aan Willem Jan Ottens meest geliefde strijdperk geweest. Daar kan hij zijn inzichten en ervaringen vangen in scènes en streven naar het raadselachtigste: de veranderingen die mensen doormaken wanneer zij voor grote kwesties worden geplaatst. 'Oefeningen in vrije wil', noemt Otten zijn stukken. In Een sneeuw en meer toneel zijn de vijf toneelstukken opgenomen waarmee hij in de loop van dertig jaar zijn reputatie als sensibele dialoogschrijver heeft gevestigd - van zijn hilarische, argeloze eersteling Henry II (1978), de erop volgende stukken Een sneeuw, Oude mensen en De nacht van de Pauw, tot het opzienbarende Braambos (2004). Elk stuk is voorzien van een persoonlijke inleiding, waardoor dit boek een kroniek van een schrijversleven is geworden.
