Drieëntwintig jaar na zijn laatste soloalbum is Henny Vrienten terug met de plaat ‘En Toch...’. Een verzameling gloednieuwe liedjes van de zanger van de legendarische band Doe Maar. “Ik heb een heel groot gedeelte van mijn leven verspilt aan dingen perfect te krijgen. Nu doe ik mijn uiterste best om de perfectie buiten te sluiten; om het toeval en de rafeltjes te omarmen.â€
En Toch... “‘Ja Jezus, ik ben toch liedjesschrijver’, dacht ik bij mezelf. Ik wilde weer een plaat maken. Die drang nam bezit van me. Voor mij is een album maken niet iets dat ik elke twee jaar doe en als je dan dat besluit neemt, ga je bij jezelf te rade waar je staat in het leven. Ik ben nu zesenzestig en ik hoef niet meer hijgerig met de meute mee. Dus ik wist wel dat ik geen liedjes meer hoef te maken over de liefde, de meisjes en de nacht. En toch… gaat de plaat eigenlijk alleen over de liefde. Zelfs het liedje over de dood van mijn moeder, is een puur liefdeslied. Daarom heet de plaat ‘En Toch…’â€
Verstoppen “Liefde is toch gewoon het belangrijkste onderwerp van het leven. Niet cool om te zeggen als dertiger, maar daar maak ik me niet meer druk om. Ik hoef me niet meer te verstoppen achter cynisme of ironie om maar niet betrapt te worden op echte gevoelens. Daarbij, wanneer je in een band zit, schrijf je geen liedjes voor jezelf. Dan had ik een nummer geschreven en vroeg ik me af wat Ernst (Jansz, Doe Maar red.) er van zou vinden. Nu ontstonden liedjes uit urgentie, uit ingrijpende gebeurtenissen in mijn leven. Dit is echt voor mijzelf, een persoonlijk album. Daarom ook even geen synthesizers en dergelijke, maar de gitaar als basis. Dat is voor mij het meest emotionele instrument, het instrument uit mijn jeugd.â€
Bassist De begeleidingsband van Vrienten op ‘En Toch…’ is My Baby. Henny: “Hun laatste plaat is precies het geluid dat ik zocht. En dan aangevuld met mijn zoon op bas, omdat ik dat de beste bassist van Nederland vind. Daniël Lohues bewaakte de sfeer van de plaat en speelt geweldig gitaar, gelukkig ook op deze plaat.â€
