In een spelles of een repetitie op de vloer krijgt een toneelspeler vaak aanwijzingen waarvan de betekenis onduidelijk is. Bijvoorbeeld: ‘Maak het groter. Pak het vakmatiger aan, maar hou de intentie vast. Niet nadenken’. De aanwijzingen... Lees verder >>
In een spelles of een repetitie op de vloer krijgt een toneelspeler vaak aanwijzingen waarvan de betekenis onduidelijk is. Bijvoorbeeld: ‘Maak het groter. Pak het vakmatiger aan, maar hou de intentie vast. Niet nadenken’. De aanwijzingen hebben het karakter van vaktermen. Ze worden zo vanzelfsprekend gebruikt dat het lijkt alsof er algemeen geldende definities voor zijn. Maar dat is niet zo. Daarom dit boekje waarin twaalf theaterdocenten en -studenten, samen een afspiegeling van de gemiddelde bevolking van een toneelschool, eenenvijftig theatertermen hebben verklaard.
Emancipatie van een fenomeen, is de ondertitel van dit boek en zegt eigenlijk alles. Een boek waarin niet alleen het verleden wordt beschreven, maar ook de huidige stand van zaken en waarin gekeken wordt naar de toekomst van de Nederlandse... Lees verder >>
Emancipatie van een fenomeen, is de ondertitel van dit boek en zegt eigenlijk alles. Een boek waarin niet alleen het verleden wordt beschreven, maar ook de huidige stand van zaken en waarin gekeken wordt naar de toekomst van de Nederlandse musical.
Boekje + handleiding voor de leerkracht met kopieerbare werkbladen voor leerlingen
De succesuitgave Kinderen Schminken is opnieuw verschenen! Met originele voorbeelden, kleurrijke foto's, een handige bindwijze en geheel herzien. Kinderen Schminken bevat... Lees verder >>
Mensen met beginnende dementie kunnen veel meer dan vaak gedacht wordt. Omdat dementie vooral geassocieerd wordt met verlies, verdriet en zware zorg zou je bijna vergeten dat er ook een andere invalshoek is. Als je de juiste toon treft en je openstelt... Lees verder >>
Mensen met beginnende dementie kunnen veel meer dan vaak gedacht wordt. Omdat dementie vooral geassocieerd wordt met verlies, verdriet en zware zorg zou je bijna vergeten dat er ook een andere invalshoek is. Als je de juiste toon treft en je openstelt voor de ander, is er namelijk een wereld te winnen. Een kijkje achter de schermen laat zien wat een inspirerende onderneming het kan zijn als je het aandurft om met mensen met beginnende dementie theater te maken. In het Odensehuis ondernamen zij deze geweldige ontdekkingsreis en de ervaringen uit dat proces vormen de basis van dit boek. Fotomateriaal getuigt van het plezier dat deze voor de doelgroep vernieuwende vorm van tijdsbesteding kan opleveren.
Tienduizend idioten, over het proces van theaterschrijven
Over de poetica van het theaterschrijven.
Poëtica, schrijfproces en pedagogie van het hybride THEATERSCHRIJVEN vanuit Bakhtins... Lees verder >>
Tienduizend idioten, over het proces van theaterschrijven
Over de poetica van het theaterschrijven.
Poëtica, schrijfproces en pedagogie van het hybride THEATERSCHRIJVEN vanuit Bakhtins ‘Meerstemmigheid’
Een luxezwerver, beter kan Guido Lauwaert niet getypeerd worden. Hij trok op met Julien Schoenaerts, Hugo Claus, Ramses Shaffy, ontmoette Salvador DalÃ, Leonard Cohen, Edward Albee. Hij ging aan de rol met Roland Topor en Isabelle Huppert. Hij... Lees verder >>
In drie gesprekken spreekt theatermaker Jetse Batelaan met Hester van Hasselt over gêne,taal die struikelt, compromis en onverzettelijkheid. Over het opheffen van hiërarchie, over dat theater saai is, over virtuoze spelers die nooit genoemd worden... Lees verder >>
In drie gesprekken spreekt theatermaker Jetse Batelaan met Hester van Hasselt over gêne,taal die struikelt, compromis en onverzettelijkheid. Over het opheffen van hiërarchie, over dat theater saai is, over virtuoze spelers die nooit genoemd worden in een recensie, over zalen vol kinderen die plotseling deel uitmaken van wat er op het toneel gebeurt. Over paniek en vertrouwen.
Hester van Hasselt (1971) is interviewer, publicist en curator. Zij is voornamelijk werkzaam in de wereld van dans, toneel en literatuur. Tot 2009 was Van Hasselt theatermaker en performer. Samen met fotograaf Bianca Sistermans werkt Van Hasselt aan langlopende projecten. Het werk van Sistermans en Van Hasselt verschijnt met enige regelmaat in kranten en tijdschriften als Volkskrant Magazine, De Standaard, NRC, Poëziekrant en Awater.
Over absences en hoe daar via kunst mee om te gaan. HKU lectoraat serie.
Het project is een initiatief van Maartje Nevejan en is een samenwerking met onafhankelijk documentaire producent Cerutti Film en het Lectoraat Performatieve Maakprocessen (HKU).... Lees verder >>
Over absences en hoe daar via kunst mee om te gaan. HKU lectoraat serie.
Het project is een initiatief van Maartje Nevejan en is een samenwerking met onafhankelijk documentaire producent Cerutti Film en het Lectoraat Performatieve Maakprocessen (HKU). Lector Nirav Christophe leidt het onderzoeksinstituut: “Onze doelstelling is kennis genereren en dissemineren over performatieve maakprocessen. We streven naar het versnellen, versoepelen en vernieuwen van creatieve processen. Het lectoraat heeft jarenlange ervaring in 'artistic practice led research'. Het heeft sinds 2007 twaalf boeken uitgebracht, veelal verplichte literatuur bij kunstvakopleidingen. Veel creatieve processen in de wereld verlopen stroef en onproductief, vooral waar creatieve en niet creatieve domeinen samenwerken.
Doordat het lectoraat de interdisciplinaire samenwerking tussen neurologen, kinderen met absences en kunstenaars zorgvuldig beschrijft en onderzoekt, is deze in staat innovatieve voorstellen te doen om een latere fase soepeler te laten verlopen." Ook Herman M. Schippers, kinderneuroloog bij het Antonius en Wilhelmina kinderziekenhuis Utrecht neemt deel aan het project: “Absence epilepsie op kinderleeftijd heeft een enorme impact: op het kind, zijn omgeving en zijn ontwikkeling. Er is veel onderzoek over de genetische oorzaken en neurofysiologische gevolgen van epilepsie. Maar wat maakt het kind nu zelf mee?
Het doel van dit project is om de ervaring van het kind centraal te stellen. Misschien dat deze uiting tot meer begrip leidt bij omgeving, misschien dat anderen zich in deze ervaringen herkennen. Absence benaderen als ervaring, en niet als ziekte, kan er toe leiden dat het meer bespreekbaar wordt gemaakt en uiteindelijk beter wordt begrepen.
De taal van de toeschouwer is een onderzoek naar de manier waarop toeschouwers over kunst spreken. Deze inventarisatie gebeurt aan de hand van een methode waarbij bezoekers met elkaar in gesprek gaan, na afloop van voorstellingen in diverse stedelijke... Lees verder >>
De taal van de toeschouwer is een onderzoek naar de manier waarop toeschouwers over kunst spreken. Deze inventarisatie gebeurt aan de hand van een methode waarbij bezoekers met elkaar in gesprek gaan, na afloop van voorstellingen in diverse stedelijke contexten. Daarnaast wordt een kleine redactie samengesteld met aandacht voor uiteenlopende kunstpraktijken en -instellingen die aandacht besteden aan dit ‘discours van de toeschouwer'
Marieke Dijkwel (1986) is afgestudeerd neerlandica (Universiteit Leiden), regisseur en theaterdocent (Toneelacademie Maastricht). Ze verzorgt regelmatig inleidingen, nagesprekken en andere contextprogramma’s en is als medewerker publiekseducatie verbonden aan Theater Rotterdam.
meer over de schrijver
Simone van Hulst (1987) is programmamaker, schrijver en gespreksleider. Ze is opgeleid in literatuurwetenschappen en Gender Studies en heeft een liefdevolle maar kritische relatie met theater.
meer over de schrijver
Tobias Kokkelmans (1980) is dramaturg. Hij studeerde theaterwetenschap en muziekwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Hij is vast verbonden aan Operadagen Rotterdam en Muziektheater Transparant (Antwerpen). Freelance werkt hij voor diverse theatermakers, waaronder Acteursgroep Wunderbaum en Nastaran Razawi Khorasani.
In vier gesprekken praat Marien Jongewaard over het begin, Nieuw West, de voorstellingen, de bronnen, het belang van kunst en de samenwerkingen. Aangevuld met een oude monoloog en een nieuwe dialoog, 3 beschrijvingen van kunstwerken en 6 herinneringen... Lees verder >>
In vier gesprekken praat Marien Jongewaard over het begin, Nieuw West, de voorstellingen, de bronnen, het belang van kunst en de samenwerkingen. Aangevuld met een oude monoloog en een nieuwe dialoog, 3 beschrijvingen van kunstwerken en 6 herinneringen aan voorstellingen.
Redactie: Czeslaw de Wijs.
Marijn van der Jagt (1963) is dramaturg en recensent (Vrij Nederland). Zij was dramaturg bij Nieuw West van 1992 tot 1996.
meer over de schrijver
Ward Weemhoff (1983) is toneelspeler en maakt sinds 2010 deel uit van de artistieke kern van De Warme Winkel.
meer over de schrijver
Czeslaw de Wijs (Baarn, 1969) is mede medeoprichter van toneelgezelschap 't Barre Land, dramaturg speler en lichtontwerper. Sinds kort nu ook schrijver van nieuwe toneelteksten. In 2014 schreef hij Rijen, een hedendaagse herschrijving van Schnitzler's Reigen, met succes gespeeld door 't Barre Land en De Theatertroep
In Mixen met impact – muzikale keuzes leren makengaat Wessel Oltheten in op de creatieve en technische concepten achter het maken van een mix.
Of je dat nu doet als dance-producer in je thuisstudio, als live-mixer in een club of als engineer... Lees verder >>
In Mixen met impact – muzikale keuzes leren makengaat Wessel Oltheten in op de creatieve en technische concepten achter het maken van een mix.
Of je dat nu doet als dance-producer in je thuisstudio, als live-mixer in een club of als engineer in een grote studio, de mindset is grotendeels hetzelfde – en ook de vragen waar je tegenaan loopt.
Waar begin je? Hoe ga je om met een context waarin alle onderdelen elkaar beïnvloeden? Hoe voorkom je dat je verdrinkt in techniek? Hoe kun je de aandacht van je publiek sturen? Waarom klinkt mijn mix niet zo goed als die van iemand anders? Hoe blijf je objectief als je honderd keer hetzelfde nummer hoort? Wat is de invloed van je luidsprekers? Waarom is de ene compressor de andere niet? Deze en vele andere vragen komen in een heldere structuur aan bod, waardoor de lezer steeds dichter in de buurt komt van het antwoord op de belangrijkste vraag van allemaal: hoe vertel je een verhaal met geluid?
Voorwoord
1 Het strijdtoneel
2 Luisteren
3 De basis leggen
4 Het frequentiespectrum
5 Dynamiek
6 Ruimte
7 Tijd en fase
8 Identiteit
9 Effecten
10 Automatisering
11 Geavanceerde technieken
12 Buscompressie
13 Templates
14 Aanleveren voor mastering
15 Mindset
16 De buitenwereld
17 Gereedschap
Dit boek richt zich op de natuurkundige principes die je tegenkomt in de evenemententechniek. Vanzelfsprekend is er veel ruimte ingericht voor electronica. Elektronica vormt namelijk de basis van alle apparaten die in de evenemententechniek gebruikt... Lees verder >>
Dit boek richt zich op de natuurkundige principes die je tegenkomt in de evenemententechniek. Vanzelfsprekend is er veel ruimte ingericht voor electronica. Elektronica vormt namelijk de basis van alle apparaten die in de evenemententechniek gebruikt worden, zoals mengtafels en lichttafels, dimmers en microfoons.
Natuurkundige principes worden uitgelegd op een op evenemententechniek toegespitste manier. Elektriciteit, golfleer en krachten komen voorbij.
Het boek is geschreven voor mensen die meer inhoud willen. Weten wat er gebeurt in een apparaat en waarom dat zo is.
De auteur heeft jarenlange ervaring in de evenemententechniek en is sinds 5 jaar docent in toegepaste natuurkunde. Deze combinatie maakt dat het boek goed past in de beleving van evenemententechnici.
Het boek heeft een sterke relatie tot de praktijk. Elk hoofdstuk besluit met een aantal relevante vragen om de opgedane kennis te testen.
De moord op de kunst: het klinkt als de titel van een thriller. En dat is de geschiedenis van de kunstfilosofie ook. Ze begint met een veroordeling van formaat. De Griekse denker Plato wilde kunstenaars en dichters uit zijn ideale samenleving verbannen.... Lees verder >>
De moord op de kunst: het klinkt als de titel van een thriller. En dat is de geschiedenis van de kunstfilosofie ook. Ze begint met een veroordeling van formaat. De Griekse denker Plato wilde kunstenaars en dichters uit zijn ideale samenleving verbannen. Daar tegenover staat de romantische verheerlijking van de kunst vanaf de achttiende eeuw. Dan is kunst net de drager van een waarheid die de filosofie niet in concepten kan gieten.
Moord op de kunst, of verheerlijking van de kunst. In beide gevallen betekent het dat kunst de denkers uitdaagt. In de esthetica werd kunst een voorwerp voor het denken, een ‘denkding’. De moord op de kunst is een treffende metafoor voor dat fenomeen.
Dit boek traceert de geschiedenis van de kunstfilosofie. Daarmee is het tegelijk een dwarsdoorsnede van de westerse filosofie. Elke filosoof wordt ingeleid met een biografische schets. Daarna volgt telkens een bespreking van zijn theorie van de kunst.
Een nieuw, zeer toegankelijk en verhelderend boek over acteren voor studenten, acteurs, regisseurs, dramaturgen en docenten theater
Dit is acteren gaat over het proces van de acteur die de vertaalslag maakt van geschreven rol naar bewogen personage.... Lees verder >>
Een nieuw, zeer toegankelijk en verhelderend boek over acteren voor studenten, acteurs, regisseurs, dramaturgen en docenten theater
Dit is acteren gaat over het proces van de acteur die de vertaalslag maakt van geschreven rol naar bewogen personage. De methode behandelt de drie domeinen handelen, spreken en verbeelden die de acteur tot zijn beschikking heeft om tot een personage te komen.
In het domein handelen maakt Steenbeek een uniek onderscheid tussen vijf type handelingen en legt hij stap-voor-stap uit hoe de stapeling en de weerstand van deze handelingen de opbouw vormen van het personage. Het aanleren en integreren van deze handelingen komt uitgebreid aan bod.
Spreken is het volgende domein, daarin wordt de functie van het spreken behandeld. Het gaat over het duiden van een situatie, het creëren van verstandhoudingen, contrasten, subtekst en andere onderwerpen.
Bij het domein verbeelden wordt onder meer ingegaan op: de empathie van het personage, het stellen van doelen, de inbeelding van een idee, in het moment zijn, plotstructuur, verschillende soorten personages en scènes en reflectie op de inhoud van een script of scenario.
Dit toegankelijke, verhelderende boek over acteren is niet alleen voor studenten, maar ook voor acteurs, regisseurs, docenten theater, dramaturgen en iedereen die met acteurs te maken heeft een waardevol naslagwerk dat inzicht geeft in het proces van de acteur.
Als docent theater houdt Jeroen Steenbeek zich in zijn dagelijkse praktijk bezig met de overdracht van vele acteertechnieken. Voor deze overdracht vraagt hij zich af wat de werking is van het acteren. Welk proces gaat erachter schuil en hoe kun je dit zo goed mogelijk aanleren? Hoe acteer je? Deze elementaire hoe-vraag naar het acteren en de antwoorden daarop, hebben geleid tot de totstandkoming van deze methode.
Er zijn altijd een groot aantal verenigingen of scholen die om diverse redenen ook eens een toneelstuk willen opvoeren. Uit louter pret of om geld in te zamelen, de redenen kunnen allerlei zijn, maar die verenigingen hebben geen ervaring in... Lees verder >>
Er zijn altijd een groot aantal verenigingen of scholen die om diverse redenen ook eens een toneelstuk willen opvoeren. Uit louter pret of om geld in te zamelen, de redenen kunnen allerlei zijn, maar die verenigingen hebben geen ervaring in toneelspelen en vooral niet in het opzetten van een toneelstuk. Voor deze verenigingen is dit boekje bestemd. U vindt hier een groot aantal aanwijzingen en suggesties, adviezen en achtergronden, die u moeten toelaten om een toneelstuk met succes op te voeren. Natuurlijk zijn we allemaal slechts amateurs, maar ook amateurs die eenmalig op de planken staan, kunnen een goed stuk brengen als ze op alles voorbereid zijn en met overleg te werk gaan. Het is bij deze verenigingen natuurlijk niet de bedoeling om hoge kwaliteit te brengen en het publiek zal dat beslist wel begrijpen, maar toch moeten we er naar streven om een stuk in de best mogelijke omstandigheden op te voeren. Meestal ontbreekt het aan financiële middelen om een regisseur aan te trekken en moet men alles ‘van binnen uit’ proberen op touw te zetten. Dan leest u eerst even dit boekje, want het zal een grote steun betekenen voor onervaren toneelmensen.
Ele Flim geeft in dit boek inzicht in de mogelijkheden voor effectieve communicatie tussen auteur(s) en dramaturg/regisseur tijdens het werken aan een scenario voor televisiedrama of film.
Else Flim was in de jaren ’70 programmamaker Drama,... Lees verder >>
Ele Flim geeft in dit boek inzicht in de mogelijkheden voor effectieve communicatie tussen auteur(s) en dramaturg/regisseur tijdens het werken aan een scenario voor televisiedrama of film.
Else Flim was in de jaren ’70 programmamaker Drama, Kunst- en Jeugdzaken ( Ncrv-Televisie). Zij produceerde o.a. Swiebertje, Orimoa, Pommetje Horlepiep, single plays zoals Ivanov, Andersen in Amsterdam, een internationale film over de schilder George Hendrik Breitner, documentaires over schrijvers en dichters en een maandelijks boekenprogramma. Ze studeerde parttime aan de Sociale Academie Amsterdam waar ze in 1982 de Bachelor Sociaal Cultureel Werk behaalde.
In 2016 verschijnt bij Uitgeverij International Theatre&Film Books het vakboek Take 2, Effectieve communicatie in het maakproces van televisiedrama en film. Ze schetst kort de historische achtergrond van dramaturgie, de ontwikkeling van dramaturgie voor televisiedrama in Nederland, maar de meeste aandacht is gericht op de (soms problematische) samenwerking tussen scenarioschrijver en dramaturg/script editor/creative producer. Take 2 biedt ook een communicatiemodel, een convenant en een overzicht van de gewenste houding tijdens het geven en ontvangen van kritiek
Toneel of theater voor kinderen… het is helemaal anders dan toneel voor volwassenen. Moeilijker? Nee, anders. Kinderen reageren heel spontaan, ze zijn niet zo ‘beleefd’ om te applaudisseren als het ze niet boeit, maar ze zijn wel zo... Lees verder >>
Toneel of theater voor kinderen… het is helemaal anders dan toneel voor volwassenen. Moeilijker? Nee, anders. Kinderen reageren heel spontaan, ze zijn niet zo ‘beleefd’ om te applaudisseren als het ze niet boeit, maar ze zijn wel zo ‘onbeleefd’ om beginnen te praten, te spelen of te geeuwen. We weten meteen of onze voorstelling de kinderen boeit of ze verveelt. Maar die spontaniteit kan zich ook positief uiten. Ze gaan al heel snel mee in de voorstelling en reageren enthousiast. Dat kan voor de acteurs heel nadelig werken als de voorstelling niet op een podium gebeurt. De kinderen beginnen dan raadgevingen te roepen naar de personages of staan soms zelfs recht om ‘mee te spelen’. Dat is mooi, want het bewijst dat je voorstelling ze boeit, maar anderzijds kan het nefast werken op de voorstelling en het kan helemaal uit de hand lopen. Acteren voor kinderen eist dus wel enige ervaring om bepaalde problemen op de juiste manier het hoofd te kunnen bieden. Met kinderen kom je steeds voor verrassingen te staan en onverwachte situaties oplossen zonder het stuk te storen, eist ervaring.
Een clown is geen paljas. De clown is geëvolueerd van een kleurige dwaze gek naar een subtieler personage met een subtieler gevoel voor humor. Overbodige aankleding is gereduceerd tot gewoon een hoedje, een das of bretellen. Deze clown vinden we... Lees verder >>
